Akbelen Ağıdı
Akbelen Ağıdı
Zehra nene toprağa düşer düşmez, kökleri sökmeye geldiler.
Daha gözyaşı kurumadan, kepçeler dişlerini toprağa geçirdi.
Onlarca jandarma, onlarca kamyon, onlarca kepçe…
Ve köylüler, gözlerinin önünde sökülen ataları gibi, ağlıyorlar.
Zeytin ağacıydı onların hafızası, onların duası.
Dalına bez bağlarlardı, köküne su dökerlerdi.
Şimdi kökünden sökülen her ağaç,
Zehra nenenin nefesinden kopmuş bir parça gibi.
Çığlıklar yükseliyor.
“Yuvamızdı burası, ekmeğimizdi, gölgemizdi.”
Ama yankılanan tek şey, motorların uğultusu, jandarmanın sert sesi.
Bir yanda gözaltı, bir yanda gözyaşı.
Bir yanda ölümüyle direnişe dönüşen Zehra nene,
Bir yanda gövdesiyle direnen zeytin ağaçları.
Akbelen’de bugün toprak değil,
Vicdan söküldü kökünden.
Yazarın Son Yazıları
Bir Yorum Yazın
Ziyaretçi Yorumları - 0 Yorum