Kurbağaların Kaderi

Kurbağaların Kaderi

Ezop, M.Ö. 6. yüzyılda Anadolu’da yaşamış, köle kökenli bir masalcıydı. Özgürlüğünü zekasıyla kazandı. Gücü yetmeyenlerin dili oldu. Masallarında hayvanları konuşturdu ama anlattıkları hep insanlaraydı. İktidar, açgözlülük, adalet ve halkın zaafları. Binlerce yıl sonra bile onun dersleri taptaze duruyor.
Ezop’un en bilinen hikayelerinden biri şuydu.

Kurbağalar Tanrı’ya yalvarmış, “Bize bir kral ver” demişler. Önlerine bir kütük düşmüş. Kütük sessiz, zararsız… Bir süre korkmuşlar, sonra üstüne çıkıp oynamaya başlamışlar. Yetinmemişler, “Bize daha güçlü bir kral lazım Tanrım” diye tekrar yalvarmışlar. Bu sefer gökten bir leylek gelmiş. Leylek her gün birkaç kurbağayı mideye indirince feryadı basmışlar. Ama iş işten geçmiş.

Bugün Türkiye’de yaşadıklarımız da bu masaldan farksız.
“Güçlü bir lider” isteyen halk, sonunda özgürlüğünü, hakkını, ekmeğini birer birer yitiriyor. Önce şatafatlı sözlere alkış, sonra ağır ağır gelen pişmanlık… Ama o saatten sonra ne kütüğe dönmek mümkün, ne de leyleğin iştahını kesmek.

Kral istemek kolaydır, kurtulmak zordur. Kurbağaların hikayesi, aslında bizim hikayemizdir.
Ne demişti Ezop?

“Zayıflar, güçlü kral isterken çoğu kez kendi cellatlarını çağırırlar.”